HAYATA DAİR HER ŞEY

“Yaratıcı yıkım”   sözü kulağa hoş geldiği gibi, aslında bir o kadar da ürkütücü. Bu tılsımlı söze hangi açıdan bakıldığı çok önemlidir. Örneğin ekonomi boyutundan bakıldığında karşımıza Avustralyalı iktisatçı ve siyaset bilimci   Joseph Alois Schumpeter   çıkar: “Oluşan yeni olguların, diğer olguları eskiteceğini ve zamanla yıkacağını ve ayrıca yeni bir sistem üretmek için eski sistemi yok etmek  gerekir.”   fikrini savunmasıyla.   Günümüz dünyasında olayların akıl almaz bir hızla geliştiği ve değiştiği bu ortamda belki de en çok tartışılan olgu, günümüz dünyasının ekonomik sistemini barındıran “kapitalizm” dir. Kapitalizm, sahip olduğu dinamizm ile ekonomik sistemler içerisinde belki de en karmaşık olanıdır.   “Kapitalizm, doğası gereği bir ekonomik değişim biçimi ya da yöntemidir… Asla, ama asla durağan olamaz. Yaratıcı yıkım süreci kapitalizmin asli olgusudur.”   (Schumpeter; Kapitalizm, Sosyalizm ve Demokrasi)   Yaratıcı yıkım salt ekonomik bir kavram değildir. Yaratıcı yı

…ve anladım ki seni sevmek ve seni yaşamak için uyanık olman… …ve de karşımda durman gerekmiyordu hiçbir zaman… …bazen ayrı yerlerde iken bir telefonun ucunda bekleyip de sen uyurken nefesini dinlemek dahi yeterdi seni sevmeye ve yaşamaya… …ve sevmek böyle bir sey olsa gerek… …bir ömür kalbimi titreten nefesini yazmak gibi… …her nefeste seni yaşamak gibi… …ve sen, nefes almayı bıraktığında bir gün ölmek gibi… …varlığında can buluyordu aşk… …ve dilleniyordu gönüllerde bir sevda, sen konuştuğunda… …susuyordu gönüller, sen konuşmayı bıraktığında… …koca bir sema misali kuşatıyordu yüreğim bu sevdayı, sen yüzünde gülücüklerle karşımda durduğunda… …ve bir yeryüzü misali seriliyordum önüne, sen hayat bulup da yaşadığında… …gerektiğinde bir arş ve gerektiğinde bir arz idim sen nefesinle yokluğuma varlık manası yüklediğinde… …oysaki ben büyük bir manasızlığı yaşıyormuşum günlerimi sensiz geçirdiğimde… …şimdi öyle mi peki? Şimdi öyle mi sevgili? …şimdi sen varsın, n

An itibariyle öyle hayatlar yaşıyoruz ki, adeta dibimizde soluyarak yoluna devam eden bir kimsenin varlığından dahi, haberdar olamıyoruz. Onu göremiyoruz. Bir sıkıntısı olduğunda bir kimsenin, o kimseyi görmezden geliyoruz. Onu umursamıyoruz. Olan biten her şeye duyarsız kalıyoruz. Bize dokunmayan yılanın bin yıl yaşaması için var gücümüzle çalışıp çabalıyoruz. Bir kimse haksızlığa uğradığında susup dilsiz şeytanlara dönüşüyoruz adeta. Her türlü adaletsizlik karşısında ruhlarımızı satıp her türlü adaletsizliğe alkış tutuyoruz. Menfaat uğruna kişiliğimizden olmayacak tavizler veriyoruz. Bir kimsenin haklı olduğunu bildiğimiz halde, sırf maddi olanaklar açısından güçlü diye haksız olanın yanında taraf tutuyoruz. Haklı olanı haksız; haksız olanı da haklı varsayıyoruz. Bir kimsenin çektiği acıya yüz çevirip yolumuza, daha doğrusu yaşantımıza, umarsızca devam ediyoruz. Onca yanlışı göz göre göre yapıp ortalıkta hiçbir sorun yokmuş gibi kaldığımız yerden devam edip vicdanımızı dahi içimizde

Düşündünüz mü hiç? Onca kalabalığın içinde yalnızca bir tek kişisiniz. Ya bu büyük kalabalığın aynı parçalarından sadece birisi olursunuz ya da onca kalabalıktan sıyrılıp kendinize has yegâne bir parça olarak kalırsınız. Evet! Asıl mesele de bu zaten. Günümüzde gittikçe birbirine benzemeye başlayan kalabalıkların içinde kendin olabilmek ve kendini bu kalabalığa benzemekten korumak. Neden mi böyle diyorum? Bu sorunun cevabını bulmak için etrafımıza ya da en basitinden kendimize bakmış olmamız yeterli bir kaynak olmaktadır. O halde başlayalım. Özelden genele doğru giden bir yol izleyelim sizlerle. En azından bu yolda yalnız yürümeyelim. Bana bu yolda eşlik edin hadi. Evvela toplumun bir parçası olarak, yani bir birey olarak kendimizden başlayalım. Günümüz yaşam tarzında hepimizin üzerinde en azından akıllı bir cep telefonu mevcut bulunmaktadır. Bunun dışında tablet, laptop gibi elektronik ürünleri sayma gereği bile duymuyorum. Çünkü bizlere en yakın olan materyal ce

Aslında bu, hepimizin hikâyesi… Çünkü hepimiz, büyük bir kalabalığın içinde yapayalnızız… İç suskunluklarımız, bir başkasına ait sözlerimiz, kendimiz olmayan bakışlarımız, sahte gülüşlerimiz, duymak istemeyip de duyduklarımız, söylemek istemeyip de söylemek zorunda kaldıklarımız ve daha nicesi… Ve nihayetinde kocaman bir yalana dönüşen tekdüze bir hayat… Hepsinin toplamı biziz. Yani, aslında her hareketimizle bir öncekini sıfırlayan bir durumun başrol oyuncularıyız. Hayatın bizleri bir arada tutmuş olduğu zinciri her an kırıp duruyoruz. Nasıl mı? Gelin kendimize bir metot belirleyelim. Günlük ve haftalık hedefler koyalım. Bir takvim üzerinde, ulaştığımız her hedef sonrasında,   hedefe ulaştığımız günlere bir çarpı atalım. Bu çarpılarla bir zincir oluşturalım ve asla ama asla bunu yapmaktan ve başarmaktan vazgeçmeyelim. Ve bu zinciri kırmayalım. Hedefe durmaksızın ulaşalım. Çünkü kişisel gelişim uzmanları, bu hayatta daima hedeflerimiz olması gerektiği yönü

Günümüz dünyasında insanoğlunun karşı karşıya kalmış olduğu açlık, savaş, şiddet, yoksulluk, adaletsizlik, eşitsizlik ve buna benzer onca kötülüğü aklımıza ve gözlerimizin önüne getirdiğimiz vakit, yaşantımızda gittikçe kaybolmaya yüz tutan iyilik kavramı gitgide daha da değer kazanmaktadır. Ki olayın özüne inildiğinde iyilik kavramının her daim kötülük karşısında değerli olduğu su götürmez bir gerçektir ve insanoğlunu hem bu dünyada hem de öte âlemde kurtuluşa erdirecek tek şey, iyiliğin ta kendisidir. Bu konuda, “İçinizden hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü men eden bir topluluk bulunsun. İşte onlar, kurtuluşa erenlerdir.” diyen Ali İmran Suresi 104. ayet bizleri doğrulamakta ve bizlere yol göstermektedir.   “Ümmet” tabiri “topluma önderlik edebilecek olan grup” anlamını taşımaktadır. Yüce Allah Müslümanların içinde onlara önderlik edebilecek, onların birlik ve beraberliğini sağlayabilecek, onlara iyiliği emredecek, onların kötülükten sakınmasını sağlayabilecek ve in

Aralık 2019’un son günlerinde, bilindiği üzere Çin’in Vuhan kentinde ortaya çıkan ve içinde bulunduğumuz an itibariyle farklı ülkelerde cereyan eden koronavirüs meydana getirdiği etkiler ve neticeler itibariyle küresel çapta derin sarsıntıların meydana gelmesine sebep oldu. Virüsün meydana geldiği birçok ülke, “Süper Güç” olarak tabir edilen ülkeler dâhil, meydana gelen bu pandemiye kalıcı bir çözüm üretemeyip sağlık sisteminin çökme noktasına gelmesine; hayatın durma noktasına gelmesi sebebiyle ekonomideki hareketliliğin durması neticesinde ekonomik krizlerin yaşanmasına; salgın sebebi ile cereyan eden olayların toplumsal psikolojide bozukluğun ve beraberinde toplumsal çözülmelerin yaşanmasına; meydana gelen bu süreci yönetme konusunda aciz kalan yönetimlerin siyasi krizleri doğurmasına; siyasi krizlerin giderek büyümesi sebebiyle siyasi boşlukların oluşmasına neden olmuştur. Birçok açıdan irdelenmesi ve ibret alınması gereken koronavirüs, adeta çığırından çıkan insanoğluna “Art