NEFESİNİ YAZMAK
…ve anladım ki seni sevmek ve seni yaşamak için
uyanık olman…
…ve de karşımda durman gerekmiyordu hiçbir
zaman…
…bazen ayrı yerlerde iken bir telefonun ucunda
bekleyip de sen uyurken nefesini dinlemek dahi yeterdi seni sevmeye ve yaşamaya…
…ve sevmek böyle bir sey olsa gerek…
…bir ömür kalbimi titreten nefesini yazmak
gibi…
…her nefeste seni yaşamak gibi…
…ve sen, nefes almayı bıraktığında bir gün ölmek
gibi…
…varlığında can buluyordu aşk…
…ve dilleniyordu gönüllerde bir sevda, sen
konuştuğunda…
…susuyordu gönüller, sen konuşmayı bıraktığında…
…koca bir
sema misali kuşatıyordu yüreğim bu sevdayı, sen yüzünde gülücüklerle karşımda
durduğunda…
…ve bir
yeryüzü misali seriliyordum önüne, sen hayat bulup da yaşadığında…
…gerektiğinde
bir arş ve gerektiğinde bir arz idim sen nefesinle yokluğuma varlık manası
yüklediğinde…
…oysaki ben
büyük bir manasızlığı yaşıyormuşum günlerimi sensiz geçirdiğimde…
…şimdi öyle
mi peki? Şimdi öyle mi sevgili?
…şimdi sen
varsın, nefesinle hayatıma hayat katmaktasın…
…bir
anlamsızlıksa eğer senden öncesi, ben sonrasına bakıyorum…
…ve
sonrasında aynı denize akan iki farklı nehir misali seninle buluşuyor…
…ve akan bu
suda yatağımı buluyorum…
…kendimi
bulmuşken, nefesinle nefes alabiliyorken nefesin beni yazıyor ve ben de nefesini
yazıyorum…
…sanmaki
sadece yazıyorum, aynı zamanda nefesinle yaşıyorum da…
…ve ben
nefesini arayan bir kervan misali düşüyorum yollara, dağlara ve çöllere…
…eğer ki
sen varsan her daim bu yolların sonunda, ne önemi var ki, soğuk ve sıcağın…
…ne önemi
var ki, yürümekten kanayan şu ayaklarımın…
…bir zafer
ise elde edilecek, bu sen olmalısın senden başkası değil…
…başka
hiçbir şey değil…
…ne mal ne
mülk…
…ne
zenginlik ne de başka bir şey…
…ben varlığı
sende bulmuşken, ne anlamı kalır ki sevdan dışındaki varlıkların…
…senin nefesinde
Güneş doğmuşken hayatıma, ne kadar korkutabilir ki beni bu karanlık?
…sevgili…
…nefesiyle
ruhuma üfleyen ve ömrüme ömür katan sevgili…
…hadi durma
titret yine yüreğimi…
…bir bakışında
durdur içimde dönmeye çalışan şu dünyayı…
…bir
gülüşünle söndür içimdeki bütün yangınlarımı…
…bir keman
yayında acı acı inleyen nağmelerimi sustur bir anda…
…adımla gönlümün
şehrindeki bütün sokakları, kalbimin en ücra köşelerinde dahi çalınmadık tek bir
kapı bırakma…
…ve her
defasında hece hece ağladığım ayrılıkların sustur dilini…
…ömrünün yamaçlarında
yankılanan şu hasretime bir son ver…
…sevgili…
…ben,
iltica etmişken gönlüne, gel ve uyandır beni derin uykulardan…
…her sonda
bir başlangıcı yaşat ömrüme ve ömrümün tamamında yer et gönlüme…
…sevgili…
…nefesiyle yokluğa
varlık manası yükleyen sevgili…
…ve ben, anladım ki seni sevmek ve seni yaşamak
için uyanık olman…
…ve de karşımda durman gerekmiyordu hiçbir
zaman…
…sadece nefes aldığını bilmek yeterdi seni
sevmeye ve yaşamaya…
…durma sevgili…
…hadi nefes al ver, nefes al ver…
Yorumlar
Yorum Gönder