VAROLUŞ

 Ey ağrı,

Seni, göğsümün sol yanına acıtasın diye mi bıraktılar?

Hüzne boğulduğum her anda,

Göğsümün altında baskı yaparak sol yanımı sıkıştırıp da,

Nefesimi kesesin diye mi var ettiler seni?

Varlık sebebin sadece bu muydu senin?

Var olmayı, acıtarak kendini hatırlatmak diye biliyorsun sen.

Hatıra geldiğin her an, yakıp yıkıp kül ediyorsun var olan her şeyi.

Kalıcı sarsıntılar, derin yıkımlar bırakıyorsun içimde.

Sızım sızım sızlıyorsun en derinlerimde.

Acım biraz hafifleyip de kendime geldiğim anda,

"Var!" diyorum kendi kendime,

"Beni yaşatacak ve beni diri tutacak bir acı var içimde."

İçimi acıttıkça büyüyorsun,

İçimi acıttığın kadar var oluyorsun bende.

Ne zaman ki yokluğa bürünsen, içimde öldün sanıyorum.

Ve hemen, içimde bir yerlerde bir mezar kazmaya başlıyorum.

KAYNAK: https://medium.com/zeitgeist-dergi/bilin%C3%A7-ve-varolu%C5%9F-%C3%BCzerine-birka%C3%A7-soru-4383b342ba18

Nefes dahi almadan,

Çıt çıkarmadan,

Sessiz ve sakince,

Seni içimdeki karanlıklara hapsetme gayesi ile kazıyorum.

Fakat içimi kazmak için vurduğum her darbede yine sen var oluyorsun,

Ve senin kalıntıların ortaya çıkıyor içimde,

Her darbe acıtıyor, kanatıyor içimi

Gözyaşlarımda dışa vuruyorsun kendini,

Islatıyorsun gönül hanemi.

Bir sızı olarak kalıyorsun içimdeki mabedde,

Ne zaman seni unutmaya çalışsam,

Bir nokta büyüklüğünde bir işaretle olsa dahi,

"Ben buradayım. Gitmedim senden." diyorsun.

Kalbimin merkezinde beliren küçük bir sızı ile kendini tekrar hatırlatıyorsun.

Yine göğsümün sol yanında var ediyorsun kendini.

Kaçacak bir yer yok,

Başka çare yok,

Seninle hemhal oluyorum.

Bütünleşiyorum.

Ve sonra sessizliğe bürünüp susuyorum,

Ve kendime şunu söylüyorum:

"Seni, göğsümün sol yanına acıtasın diye bıraktılar ey ağrı."

Çünkü var olmayı, acıtarak kendini hatırlatmak diye biliyorsun sen.

İşte bu, senin varoluş sebebindi.

Ve ben anladım ki,

İçimde yaşadığım da, 

İçimde yaşattığım da sadece sensin ey ağrı...

 

MURAT TAŞ